INFORMACJE DLA KOBIET W CIĄŻY

zachodzące zmiany: składu, lepkość, pH śliny, zmiany hormonalne->przerost dziąseł->pogłębienie kieszonek->fermentacja pokarmu, przejściowa zwiększona ruchomość zębów,

najczęstsze problemy: częste spożywanie pokarmów, zaniedbanie higieny, zakażanie dziecka własną florą bakteryjną, guz ciążowy,

Objętość wyrzutowa serca i objętość krwi krążącej zwiększają się o ok. 40%, rośnie liczba elementów morfotycznych krwi, ale na skutek wzrostu objętości osocza wartość hematokrytu maleje. Zmniejszeniu ulega stężenie białek osocza. Krzepliwość krwi wzrasta, powodując zwiększone ryzyko powstawania zakrzepów, np. przy zabiegach inwazyjnych. Ciśnienie żylne w górnej połowie ciała nie zmienia się, natomiast w żyle głównej dolnej wzrasta 3x. Powiększająca się macica podczas drugiego i trzeciego trymestru może uciskać żyłę główną dolną i aortę, jeżeli podczas leczenia stomatologicznego pacjentka jest ułożona na fotelu w pozycji leżącej może też zmniejszyć się dopływ krwi do serca, doprowadzając do wystąpienia tzw. zespołu żyły głównej dolnej z obniżeniem przepływu krwi przez łożysko. Zespół ten charakteryzuje gwałtowny spadek ciśnienia tętniczego krwi, przyspieszenie akcji serca, bladość oraz osłabienie prowadzące do utraty przytomności. Można temu zapobiec, układając pacjentkę na fotelu stomatologicznym podczas leczenia na lewym boku lub unosząc prawe biodro o ok. 10-12 cm za pomocą podłożonego wałka. Uniesienie przepony przez powiększającą się macicę zmniejsza rezerwę płucną, należy więc unikać nagłych przypadków bezdechu czy hipowentylacji ze względu na możliwość niedotlenienia rozwijającego się płodu. Żołądek oraz jelita są przesuwane przez ciężarną macicę bocznie i ku górze. Zaburza to działanie zwieraczy żołądka, powodując cofanie się treści pokarmowej do przełyku, a nawet jamy ustnej. Wyniki wielu badań potwierdzają wpływ refluksu na poziom pH śliny i pośrednio na przebieg próchnicy zębów. Gruczoły ślinowe i błona śluzowa żołądka zwiększają wydzielanie, błony śluzowe zaś, w tym jamy ustnej, ulegają obrzękowi. U kobiet w okresie ciąży może się pojawić ruchomość zębów, ale nie wymaga ona leczenia i zanika po porodzie. Zwiększenie przepływu krwi przez nerki i stopnia filtracji nerkowej może zmuszać do podwyższenia dawki stosowanych leków, które są wydalane przez nerki, w celu osiągnięcia ich poziomu terapeutycznego. Zmiany zapalne dziąseł obserwuje się w 2. lub 3. miesiącu ciąży; utrzymują się one lub zaostrzają podczas drugiego trymestru, a zmniejszają w ostatnim miesiącu i cofają po porodzie. Obejmują przede wszystkim dziąsła w okolicy zębów siecznych i kłów, ale mogą mieć też charakter uogólniony i prowadzić do powstawania kieszonek rzekomych, z minimalnymi zmianami poziomu przyczepu i zwiększonym wysiękiem. Zmiany te występują w postaci obrzęku i zaczerwienienia dziąseł, skłonności do krwawienia podczas dotyku oraz przy szczotkowaniu zębów. Przebiegają bez zaniku struktury kostnej. Cechy gingivitis związanego z ciążą są podobne do gingivitis wywołanego działaniem płytki nazębnej oprócz tendencji do rozwoju objawów zapalenia dziąseł, przy czym podczas ciąży płytka występuje w relatywnie małej ilości. Zmiany flory bakteryjnej w kieszonkach dziąsłowych w drugim trymestrze ciąży spowodowały wzrost liczby Prevotella intermedia. Wyniki badań sugerują, że zmiany dziąsłowe podczas ciąży są połączeniem zmian fizjologicznych i zwiększonej reakcji dziąseł na gromadzenie płytki nazębnej. Obserwacje wielu badań klinicznych potwierdzają, że gingivitis w ciąży może mieć gorszy przebieg bez leczenia ukierunkowanego na redukcję płytki. Udowodniony również został wpływ bakterii próchnicotwórczych na niską masę urodzeniową dzieci, zakażenia bakteryjne noworodka, a nawet przedwczesny poród. Wynika stąd konieczność zapewnienia stałej opieki stomatologicznej pacjentkom ciężarnym.